سازه این نمایشگاه از تکرار فرمی طبیعی و ارگانیک شکل می گیرد که موجب پدیدآمدن ریتمی زیبا در سالن شده است. تمامی اجزا شکل دهنده سالن نظیر عناصر سازه ای، دیوارها و کف، همچون نماهای خارجی به رنگ سفید می باشند که این امر موجب تقویت ریتم و اغراق در ابعاد سالن شده است. این سالن شامل یک گالری کشیده و سالن آمفی تئاتر 300 نفره در مرکز مستطیل و دوگالری خطی و طویل در دو سمت می باشد که همچون بسیاری از آثار کالاتراوا، استفاده هنرمندانه از نور طبیعی در این دو سالن نیز مشاهده می شود.

ورودی اصلی مجموعه در ساختمان الحاقی تعبیه شده است که خود به وسیله پلی زیبا با سازه کابلی به یکی از راستاهای تجاری شهر متصل می شود. سالن چند منظوره که از نوری مناسب بهره می برد به شکل سهمی و با سقفی به ارتفاع تقریبی 30 متر می باشد و بر فراز آن صفحه خورشیدی پرنده مانندی شامل 72 پرک استیل جهت کنترل دما و نور، مانند بال زدن پرندگان حول یک محور بالا و پایین می رود.

همچنین از سمت دریاچه نیز این بنا به قایقی عظیم و سفید رنگ شبیه است که در ساحل دریاچه میشیگان پهلو گرفته است و تراس آن همچون عرشه این قایق دید به دریاچه را ممکن می سازد.

بخش الحاقی موزه، هویت بصری جدیدی به مجموعه بخشیده است. کالاتراوا در خصوص ایده های طراحی این موزه می گوید: "می خواستم به جای اضافه کردن چیزی به ساختمان باقی مانده، چیزی به دریاچه روبروی سایت اضافه کنم، از این رو توجه خود را به تعریف بنا با توجه به فرهنگ دریاچه، قایق ها، بادبان ها و منظره همواره در حال تغییر معطوف نمودم."

زیبایی، ظرافت و دقت خاصی که در طراحی و اجرای این موزه لحاظ شده، بی شک باعث ایجاد جلوه ای شکوه آمیز و بااقتدارشده است. همچنین سفید رنگ بودن جداره ها، بر صداقت و صراحت بنا تاکید خاصی دارند و در آسمان زیبای این منطقه، جلوه گر بیشتری نیز پیدا کزده است.